منظور از ضدِالتهاب یا خاصیت ضدِالتهابی، خاصیت ماده یا روش درمانی است که باعث کاهش التهاب می شود.
داروها و مواد ضدالتهاب را می توان به سه گروه تقسیم کرد:

داروهای ضدالتهاب استروئیدی
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
مشتقات ضدالتهاب ایمنی انتخابی

بسیاری از استروئیدها از طریق اتصال به گیرنده های گلوکوکورتیکوئید باعث تخفیف درد و کاهش التهاب می شوند.بتامتازون، دگزامتازون، هیدروکورتیزون از جمله داروهای کورتیکواستروئیدی یا کورتون محسوب می شوند.
این داروهای از طریق آنزیم سیکلواکسیژناز باعث کاهش درد و التهاب می شوند. آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن از معروفترین داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی به شمار می روند. دسته ای از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی فقط نوع دوم آنزیم سیکلواکسیژناز را مهار میکنند و بنابراین با اینکه خاصیت ضد التهابی و ضد درد و ضد تب دارند ولی اثر نامطلوبی بر روی معده ندارند. این دسته از داروها بر روی خاصیت انعقادی خون هم تاثیری ندارند. معروفترین داروی این دسته سلکوکسیب Celecoxib (سلکسیب Celexib ) نام دارد. البته این داروها هم میتوانند عوارضی مانند شکم درد، تهوع و سوء هاضمه داشته باشند. مصرف همزمان داروهای ضد اسید و غذاهای چرب با این داروها جذب آنها را مختل میکند پس نباید با هم مصرف شوند.
ترکیبات فلاونوئیدی و موسیلاژی که در گیاهان یافت می شوند، موجب کاهش التهاب می شوند.